ผลงานนิยายวิทยาศาสตร์ร่วมทุนระหว่างญี่ปุ่นและสหรัฐอเมริกา ~นิยายรักโรแมนติก~ เสื้อเชิ้ตลายตารางอินดิโก้

ประสบการณ์ที่น่ากลัว…เมื่อคืนนี้บนรถไฟ มีผู้ชายคนหนึ่งซึ่งฉันไม่รู้จักเลย ยืนอยู่ตรงหน้าฉัน และจู่ๆ เขาก็แตะหน้าฉัน มันน่ากลัวจังเลย~

บล็อก Sunaga ประจำสัปดาห์นี้!

เมื่ออากาศหนาวเย็นเริ่มคลี่คลายลงในสัปดาห์นี้ ไอเทมจากฤดูใบไม้ผลิก็เริ่มทยอยออกวางจำหน่ายเร็วเกินกว่าที่เราจะจินตนาการได้ สัปดาห์นี้เรามีเรื่องหนึ่งที่เราอดไม่ได้ที่จะพูดถึง! ขอแนะนำเสื้อตัวใหม่ของ Fiction สำหรับฤดูใบไม้ผลิปีนี้


นิยายรักโรแมนติกเรื่องอ้อย
เสื้อเชิ้ตทำงานลายตารางอินดิโก้
¥26,400 รวมภาษี


นอกจากผลิตภัณฑ์แล้ว นี่คือผลงานนิยายเรื่องใหม่ที่เรารอคอย! แจ็กเก็ตสปอร์ตที่ฉันแนะนำไปบน Instagram เมื่อวานนี้ได้หายไปแล้ว แต่นั่นเป็นเพียงการแสดงให้เห็นว่าพวกเขายังคงสร้างสรรค์ไอเท็มที่สะดุดตาและน่าดึงดูดใจต่อไปมากแค่ไหน…นั่นน่าทึ่งใช่ไหมล่ะ?

เสื้อที่ฉันเจอครั้งนี้แขวนอยู่ที่มุมหนึ่งของห้องแสดงนิทรรศการขนาดใหญ่ แต่พอเห็นปุ๊บก็ชอบเลยต้องถามหาเพิ่มเติม! นี่คือสิ่งที่กลายมาเป็น

มาดูกันให้ละเอียดยิ่งขึ้นดีกว่า!

ฐานเป็นเสื้อทำงานจากยุค 1950 กระเป๋าหน้าอกทั้งสองข้างมีฝาปิดและมีตะเข็บเสริมแรงที่ด้านข้าง แอกหลังกลมเหมือนสะพาน! การเย็บแบบโค้งนั้นใช้เวลานาน แต่รูปทรงที่เข้ารูปด้านหลังทำให้สวมใส่ได้ง่าย อย่างไรก็ตาม มันเป็นรายละเอียดที่หายไปจากมุมมองของประสิทธิภาพ

ข้อมือเสื้อเรียกว่า Sword Boro และได้รับการออกแบบมาเพื่อให้พับแขนเสื้อได้ง่ายขึ้น แต่ก็ได้รับการออกแบบให้ดูเป็นชิ้นเดียว เธอเล่าให้เราฟังว่าการไม่มีตะเข็บทำให้มีความทนทานมากขึ้น ซึ่งทำให้ช่างเย็บผ้าต้องลำบากจริงๆ

กระดุมเป็นกระดุมตาแมวสีดำมุกเข้ากันกับเนื้อผ้า อันนี้ก็เป็นต้นฉบับจากฝั่งตะวันออกเช่นกัน…ฉันคิดและรู้สึกเสมอว่าโตโยเป็นบริษัทที่น่าทึ่งมาก ฮ่าๆ

ฉันคิดว่าสิ่งที่โดดเด่นที่สุดของ Fiction มักจะเป็นเนื้อผ้าที่นักออกแบบคัดสรรมาและนำมาผสมผสานเข้ากับชิ้นงานของพวกเขา แต่ไม่จริงเหรอที่ตัวฐานนั้นทำขึ้นมาด้วยความเอาใจใส่และความพยายามอย่างเหลือเชื่อ? ทำมาดีจนน่ากังวล!

มันสนุกไหมที่จะแกล้งทำเป็นว่ามันเป็นแป้งทั้งหมด? นั่นไม่ใช่กรณี ระดับฐานก็สูงผิดปกติแล้ว! เมื่อคำนึงถึงเรื่องนั้น มาดูเนื้อผ้ากันดีกว่า

ส่วนฐานของผ้าเป็นลวดลายที่ได้รับแรงบันดาลใจจากเสื้อเชิ้ตผ้าขนสัตว์จากยุคปี ค.ศ. 1940 และการออกแบบที่มีด้ายซาชิโกะโผล่ออกมาถือเป็นรูปแบบตารางบล็อกคลาสสิกในสไตล์ลำลองแบบอเมริกันอย่างแน่นอน! ที่นั่นยังจำลองสีสันผ้าย้อมครามเก่าไว้ด้วย แสดงออกด้วยการทอแบบซาชิโกะ โดยใช้ด้ายสีขาวนวลทอทั้งแนวตั้งและแนวนอน ผ้าลายตารางซาชิโกะนี้ทำขึ้นโดยการผสมผสานผ้าสองชนิดที่แตกต่างกันโดยสิ้นเชิงจากประเทศต่างๆ เข้าด้วยกัน

ความประทับใจแรกที่เห็นคือมันเป็นหนังร่วมทุนระหว่างญี่ปุ่นและอเมริกา!

เส้นด้ายสีขาวนวลพาดผ่านลายตารางหมากรุกสีน้ำเงินครามและสีเบจเทาที่ย้อมแบบรีแอคทีฟ (?) อย่างอิสระจนดูมีชีวิตชีวาและลอยอยู่ ช่างดูสดใหม่จริงๆ และมันก็เป็นแบบซาชิโกะ! ด้วยเหตุผลบางอย่างฉันก็รู้สึกมีความสุข

ซาชิโกะเป็นงานฝีมือของญี่ปุ่น แต่ดูเหมือนว่าจะมีต้นกำเนิดมาจากวัฒนธรรมในช่วงยุคเอโดะในพื้นที่ที่การปลูกฝ้ายเป็นเรื่องยากเนื่องจากระบบชนชั้นและความเสียหายที่เกิดจากอากาศหนาวเย็น ต้นกำเนิดของป่านย้อนกลับไปถึงสมัยที่ชาวนาถูกห้ามไม่ให้สวมใส่ผ้าฝ้าย จึงเริ่มเย็บผ้าป่านขึ้นมาแทน…

ดังนั้นผ้าเก่าที่นักออกแบบในจินตนาการพบในครั้งนี้ก็คงเป็นผ้าซาชิโกะ ซึ่งเป็นผ้าสำหรับทำงานประเภทหนึ่งของญี่ปุ่นนั่นเอง! ฉันไม่ได้ยินรายละเอียด แต่ฉันแน่ใจว่าถ้า Sugarcane ได้ผ้าสำหรับใส่ทำงานของญี่ปุ่นในเวลานั้น พวกเขาคงจะทำเสื้อแบบนี้…ต้องมีเรื่องราวบางอย่างอยู่เบื้องหลังเรื่องนี้

ครั้งหนึ่งฉันเคยได้ยินมาว่าเมื่อนำด้ายย้อมครามไปวางบนเครื่องจักรแล้วทอ จะมีครามตกค้างอยู่ในหลายจุดบนเครื่องจักร ซึ่งทางโรงงานไม่ชอบ จากนั้นนำด้ายสีขาวนวลมาบิดเข้ากับเนื้อผ้าเพื่อทอ ดังนั้นนี่คงเป็นงานที่หนักหนาสาหัสเกินกว่าจะจินตนาการได้!

แต่คุณเอฟที่คุยกับผมทุกงานนิทรรศการก็มักจะพูดด้วยรอยยิ้มเสมอ! ความบ้าคลั่ง

ประการหนึ่ง หน่วยความยาวในญี่ปุ่นและอเมริกาต่างกัน และเครื่องทอและผ้าทอก็ต่างกันเช่นกัน พวกเขาวิเคราะห์และปรับปัจจัยเหล่านี้และใช้กี่โดบี้เพื่อสร้างผ้าที่ไม่เคยมีมาก่อน ซึ่งเป็นเรื่องที่น่าตื่นเต้น! คุณคงนึกออกว่าทำไมถึงมีผ้ามากมายที่สามารถทำได้เพียงครั้งเดียว

ฉันหวังว่าคุณจะเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์ครั้งหนึ่งในชีวิตที่แสนวิเศษนี้!

โอเค สัปดาห์นี้ผ่านไปด้วยดี

เจอกันใหม่เร็วๆ นี้~